به نقل از «آفتاب»

این مواد غذایی را مصرف کنید؛ دیابت نمی‌گیرید

تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۴۰۴۹۸

آفتاب‌‌نیوز :

دیابت نوع ۲ شایع‌ترین شکل دیابت است و زمانی که لوزالمعده نمی‌تواند انسولین کافی تولید کند یا انسولینی که تولید می‌کند به درستی کار نمی‌کند، رخ می‌دهد.

عوارض شایع دیابت نوع ۲ عبارتند از بیماری قلبی، بیماری کلیوی، از دست دادن بینایی و مشکلات گردش خون که می‌تواند منجر به قطع پا شود.

دستورالعمل‌های غذایی موجود برای پیشگیری از دیابت نوع ۲ خوردن غذا‌های گیاهی خاص مانند غلات کامل، سبزیجات، میوه ها، حبوبات، روغن زیتون است و پزشکان معمولا توصیه می‌کند مصرف بیشتر محصولات حیوانی را محدود کنید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با این حال، همه منابع پروتئین حیوانی از نظر تغذیه‌ای یکسان نیستند.

در نتیجه تحقیقات آمده که محصولات گوشتی اعم از گوشت قرمز، گوشت سفید، گوشت فرآوری شده، ماهی، انواع لبنیات مانند پرچرب، کم چرب، شیر، پنیر، ماست و تخم مرغ ممکن است خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش یا کاهش دهد. گوشت قرمز شامل گوشت گاو، بره و خوک است و گوشت سفید شامل مرغ و بوقلمون است. گوشت فرآوری شده شامل بیکن، سوسیس و گوشت اغذیه فروشی است.

با مصرف ۱۰۰ گرم گوشت قرمز در روز خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ افزایش قابل توجهی داشت (۲۲ درصد). ۵۰ گرم گوشت‌های فرآوری شده در روز هم خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد (۳۰ درصد). در حالی که مصرف ۵۰ گرم گوشت سفید در روز با افزایش خطر کمتر (چهار درصد) همراه بود.

دکتر جیوسو گفت: چندین دلیل بالقوه برای این نتایج وجود دارد.

به عنوان مثال، گوشت قرمز و فرآوری شده منابع مهمی از اسید‌های چرب اشباع شده، کلسترول و آهن هم هستند که همگی باعث التهاب مزمن سطح پایین و استرس اکسیداتیو می‌شوند که می‌تواند حساسیت سلول‌ها را به انسولین کاهش دهد.

گوشت‌های فرآوری شده همچنین حاوی نیتریت و سدیم هستند که در کنار سایر اثرات نامطلوب، می‌توانند به سلول‌های تولید کننده انسولین در پانکراس آسیب برسانند. در مقایسه، گوشت سفید دارای محتوای چربی کمتر، اسید‌های چرب مطلوب‌تر و مقدار کمتر آهن هم است.
 
دکتر جیوسو گفت که در مقابل، به نظر می‌رسد که غذا‌های لبنی از انسان در برابر دیابت نوع ۲ محافظت می‌کنند یا رابطه خنثایی با ایجاد این بیماری دارند.

مصرف شیر (به میزان ۲۰۰ گرم در روز) با کاهش ۱۰ درصدی خطر، همه انواع لبنیات (۲۰۰ گرم در روز) با کاهش پنج درصدی خطر و لبنیات کم چرب (۲۰۰ گرم در روز) با کاهش سه درصدی همراه بود. مصرف ماست (۱۰۰ گرم در روز) با کاهش ۶ درصدی خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ همراه بود. مصرف پنیر (۳۰ گرم در روز) و لبنیات پرچرب (۲۰۰ گرم در روز) هیچ تأثیری بر خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ نداشتند.

دکتر جیوسو گفت: اگرچه نتایج نشان می‌دهد که محصولات لبنی کم‌چرب مفیدتر از محصولات لبنی پرچرب هستند، اما باز هم باید آن‌ها را با احتیاط مصرف کرد و در مصرف آن‌ها زیاده روی نکرد.

وی افزود: دیابت نوع ۲ یکی از دلایل اصلی مرگ و میر ناشی از رژیم غذایی در سراسر جهان است. یادگیری بیشتر در مورد اینکه چگونه اجزای مختلف رژیم غذایی باعث افزایش یا کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ می‌شود، کلید پیشگیری از آن است.

بررسی گسترده از شواهد علمی نشان می‌دهد که مصرف منظم غذا‌های لبنی در مقادیر متوسط، به‌ویژه محصولات کم‌چرب، ممکن است به کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ کمک می‌کند.

منبع: خبرگزاری برنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: دیابت قند خون خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ ۲۰۰ گرم در روز فرآوری شده گوشت قرمز گوشت سفید کم چرب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۴۰۴۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هشدار مرکز پژوهش‌های مجلس درباره سبد غذایی خانوار

به گزارش «تابناک» به نقل از دنیای اقتصاد، برخی از نکات این گزارش قابل تامل است. این گزارش می‌گوید که میزان مصرف کالری نیمی از جمعیت ایرانی‌ها در سال۱۴۰۱ کمتر از حد استاندارد (یعنی ۲۱۰۰کالری در روز) است. از سوی دیگر، همه دهک‌ها از میزان کالری خود نسبت به سال۱۴۰۰ کم کرده‌اند. این کاهش کالری در دهک‌های متوسط شدیدتر بوده است.

از نگاه گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، دو عامل در این روند، نقش اصلی را ایفا کرده‌اند؛ نخست اینکه خانوار‌ها به‌دلیل تورم بالای مواد غذایی و افزایش سایر هزینه‌ها نظیر مسکن، سعی کرده‌اند که مصرف غذایی خود را کاهش دهند. نکته دیگر اینکه خانوار‌ها به‌دلیل چشم‌انداز نامطلوب اقتصاد، سعی کرده‌ا‌ند که از میزان کالای خوراکی خود بکاهند تا بتوانند کالا‌های بادوام بیشتری خریداری کنند. این گزارش برآورد کرده است که در سال۱۴۰۲، خط فقر خانوار سه‌نفره در تهران ۱۵.۳ میلیون تومان و برای کل کشور ۸.۲ میلیون تومان بوده است.
 
بررسی داده‌های مربوط به مصرف کالری ایرانیان در سال ۱۴۰۱ نشان می‌دهد که بیش از نیمی از افراد کشور کمتر از کالری استاندارد، یعنی کمتر از ۲۱۰۰ کالری در روز استفاده می‌کنند. در سال‌های گذشته تورم مزمن موجب شده قیمت مواد خوراکی افزایش پیدا کند و قدرت اقتصادی مردم کاهش یابد.
 
با‌ این‌حال دهک‌های مختلف درآمدی واکنش یکسانی در مواجهه با تورم مواد خوراکی نداشته و دهک‌های میانی بیشترین واکنش را به این تورم نشان داده‌اند. با توجه به کاهش حدود ۰.۴ واحد درصدی نرخ فقر در سال ۱۴۰۱ نسبت به سال ۱۴۰۰ کاهش میانگین کالری مصرفی می‌تواند به دو دلیل رخ داده باشد. اول آنکه خانوار‌ها به دلیل تورم بالا مصرف موادغذایی را کاهش داده‌اند. دوم آنکه به دلیل چشم‌انداز نامطلوب اقتصاد کشور، ترجیح داده‌اند کالا‌های خوراکی کمتری مصرف کرده و به جای آن کالا‌های بادوام بیشتری خریداری کنند. در چنین شرایطی پیشنهاد می‌شود که بستر‌های مناسبی برای رشد اقتصادی پایدار و فراگیر ایجاد شود تا وضعیت فقر نیز به دنبال آن بهبود یابد. مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارش «وضعیت فقر در ۱۴۰۱» ابعاد مختلف این مساله را بررسی کرده است.
 
با توجه به شرایط تورمی حاکم بر اقتصاد ایران که در سال ۱۴۰۱ نیز ادامه پیدا کرده، خط فقر سرانه در کشور به ۲ میلیون و ۵۶۱ هزار تومان رسیده است. با احتساب بعد خانوار، خط فقر برای خانوار ۳ نفره در سال ۱۴۰۱ در حدود ۵ میلیون و ۶۳۴ هزار تومان است. این عدد برای مناطق شهری استان تهران ۱۰ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان محاسبه شده است. همچنین خط فقر شدید در سال ۱۴۰۱ در حدود ۸۷۵ هزار تومان برای هر نفر برآورد شده که این عدد معادل حداقل نیاز‌های غذایی فرد است. برآورد می‌شود که خطر فقر خانوار سه نفره برای کل کشور در سال ۱۴۰۲ به ۸ میلیون و ۲۰۰ هزارتومان و در تهران به ۱۵ میلیون و ۳۰۰ هزارتومان برسد.
 
بر اساس خط فقر محاسبه‌شده، نرخ فقر در سال ۱۴۰۱ حدود ۳۰ درصد جمعیت کشور بوده که نسبت به سال ۱۴۰۰ تغییر چندانی نکرده است. در نتیجه جمعیت فقرا در ایران در سال ۱۴۰۱ در حدود ۲۵ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر برآورد می‌شود. علاوه بر این، شکاف فقر نیز نسبت به سال گذشته تغییر چشمگیری نداشته است. به بیان دیگر نه‌ تنها نرخ فقر در کشور ثابت باقی مانده، بلکه میانگین فاصله از خط فقر نیز در سال گذشته تغییر نداشته است.
 
مقایسه داده‌ای حداقل دستمزد و خط فقر استانی نشان می‌دهد که حداقل دستمزد در استان‌های تهران، البرز و قم، نمی‌تواند هزینه‌های سبد مصرفی فقر برای یک خانواده ۳ نفره را تامین کند. به عبارت دیگر در این استان‌ها برخی از افراد حتی در صورت داشتن شغل رسمی باز هم فقیر محسوب می‌شوند که از آن با عنوان پدیده شاغلان فقیر یاد می‌شود؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود در سیاستگذاری عمومی، از جمله در تعیین حداقل دستمزد، تفاوت‌های منطقه‌ای در نظر گرفته شود.

واکنش شدید دهک‌های میانی

یکی از معیار‌های مهمی که بر اساس آن وضعیت فقر در یک جامعه سنجیده می‌شود، میزان کالری مصرفی افراد در کشور است. حداقل استاندارد برای هر فرد مصرف ۲۱۰۰ کالری در روز است. بررسی آمار‌ها نشان می‌دهد که در یک دهه اخیر میانگین کالری مصرفی سرانه ایرانیان کاهش یافته و در سال ۱۴۰۱ به میزانی پایین‌تر از حداقل کالری مورد نیاز برای یک نفر رسیده است.
 
در واقع در ادامه روند نزولی مصرف کالری در سال ۱۴۰۱ میانگین مصرف کالری در کشور نیز به زیر حد مصرف کالری استاندارد سقوط کرده است. در این سال بیش از نیمی از افراد جامعه در کشور، کمتر از کالری استاندارد مصرف می‌کنند. این مساله یعنی کاهش میانگین کالری مصرفی ایرانیان با توجه به شرایط اقتصادی در سال‌های گذشته چندان دور از انتظار نیست.
 
در یک دهه اخیر تورم‌های بالا موجب شده قدرت اقتصادی ایرانیان کاهش یابد و این مساله روی سبد مصرفی آنان تاثیر زیادی گذاشته است. با‌این‌حال می‌توان گفت واکنش دهک‌های مختلف درآمدی نسبت به تورم مواد خوراکی متفاوت بوده است. این گزارش بیان می‌کند بیشترین واکنش به افزایش قیمت خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها متعلق به دهک‌های میانی درآمدی است. دهک‌های بالای درآمدی عمدتا دارای کالای بادوام و دارایی‌های مالی هستند.
 
به همین دلیل این افراد توان بیشتری برای پوشش ریسک ناشی از تورم را دارند. این درحالی است که دهک‌های پایین درآمدی به دلیل کم‌کشش بودن کالا‌های خوراکی برای این گروه و همچنین بیشتر بودن یارانه نقدی میزان اندکی از مصرف خود را نسبت به سال ۱۴۰۰ کاهش داده‌اند. اما دهک میانی درآمدی از هر دو مولفه محروم بوده است؛ این به معنای آن است که عموما این افراد دارای کالا‌های بادوام و دارایی مالی نیستند و یارانه نقدی هم سهم قابل‌توجهی از سبد هزینه‌های آنان را پوشش نمی‌دهد، به همین دلیل واکنش شدیدتری نسبت به سایر دهک‌ها در مقابل افزایش تورم خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها نشان می‌دهند.

چشم‌انداز نامطلوب اقتصاد

این گزارش بیان می‌کند در سال ۱۴۰۱ مصرف برخی از اقلام خوراکی برای خانوار‌ها در همه دهک‌های درآمدی نسبت به سال ۱۴۰۰ کاهش داشته است. اما نحوه کاهش مصرف در دهک‌های مختلف از الگوی یکسانی پیروی نکرده است. با توجه به تورم‌های شدید خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها افراد مصرف خود را از کالای خوراکی و آشامیدنی کاهش داده و مصرف سایر کالا‌ها را جایگزین کرده‌اند.
 
این مساله برای دهک‌های میانی که به طور نسبی یارانه کمتری را دریافت کرده‌اند به‌وضوح روشن است؛ زیرا در تمامی اقلام، دهک‌های میانی مصرف خود را از این گروه کالا‌ها کم کرده‌اند. کاهش مصرف خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها درحالی اتفاق افتاده که نرخ فقر تقریبا ثابت مانده است. از کاهش مصرف کالای اساسی می‌توان استنباط کرد که با افزایش قیمت مواد خوراکی، خانوار‌ها مصرف خود از این گروه از کالا‌ها را به دو منظور کاهش داده‌اند.
 
اول اینکه به دلیل افزایش قیمت نسبی کالا‌های اساسی نسبت به سایر کالا‌ها و خدمات، خانوار‌ها مصرف خود از این کالا‌ها را کاهش داده‌اند؛ و دوم آنکه به دلیل چشم‌انداز نامطلوب اقتصاد، خانوار انتظار قیمت بیشتری در آینده دارد؛ در نتیجه با هدف هموار‌سازی، مصرف خود را از کالا‌های مصرفی بی‌دوام کاهش می‌دهد و برعکس مصرف خود را از کالا‌های باداوم افزایش می‌دهد.
 
هر چند ممکن است کاهش مصرف خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها دلایل دیگری نیز داشته باشد، از جمله اینکه فشار تورمی می‌تواند باعث شود خانوار از مصرف بخشی از خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها صرف‌نظر کند تا توان تامین سایر نیاز‌های اساسی را به دست آورد. این مساله به‌خصوص در مورد تامین مسکن بسیار محتمل است. سهم مسکن از کل هزینه خانوار مستاجر در سال‌های ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰ در سطح ۳۴ درصد بوده که در سال ۱۴۰۱ به ۳۶ درصد افزایش داشته است.